ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Βιβλιοάποψη: "Πλούσιοι και φτωχοί"

---Δημοσίευση: 28/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Υπάρχουν, άραγε, στον κόσμο δυο ράτσες ξεχωριστές; Αυτοί που γεννιούνται για να είναι πλούσιοι κι αυτοί που είναι προορισμένοι να παραμείνουν για πάντα φτωχοί; Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος μας διηγείται μια ιστορία δύο καλών φίλων από τη Ζάκυνθο, που μεγαλώνουν μαζί στο νησί τους κι έπειτα σπουδάζουν στην Αθήνα, ακολουθώντας όμως, ο καθένας διαφορετική πορεία. Από τη μία, ο Πώπος Δαγάτορας, μοναχοπαίδι ευκατάστατης οικογένειας ξυλεμπόρων, σπουδάζει για να ακολουθήσει πανεπιστημιακή σταδιοδρομία. Από την άλλη, ο Αντώνης Ρουκάλης, παιδί ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, που στο τέλος καταφέρνει να ανελιχθεί και πάλι κοινωνικά. Δύο νέοι, μαζί από παιδιά, γείτονες, συμμαθητές, που, από ένα σημείο και μετά, οι δρόμοι τους χωρίζουν. Παραμένουν φίλοι, αλλά ανάμεσά τους ορθώνεται ένα τείχος, δημιουργείται ένα αγεφύρωτο χάσμα. Φαίνεται πως, τελικά, οι αξίες του ενός είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις αξίες του άλλου: από τη μία η κοινωνική καταξίωση και η επιτυχία, αποτέλεσμα προσοδοφόρου δραστηριότητας, και από την άλλη η κοινωνική «αποτυχία», αποτέλεσμα οικονομικής καταστροφής. Δύο παράλληλες ιστορίες ζωής που γεννούν ερωτήσεις, τις απαντήσεις των οποίων οι ήρωες δε σταματούν να αναζητούν. Το έργο "Πλούσιοι και φτωχοί", μαζί με τα μυθιστορήματα "Τίμιοι και άτιμοι" και "Τυχεροί και άτυχοι" εντάσσονται στην «κοινωνική τριλογία» και θεωρούνται από τα σημαντικότερα έργα του Γρηγορίου Ξενόπουλου.


Η άποψή μου:
(γράφει η Λιάνα Τζιμογιάννη)
Στα εφηβικά μου χρόνια είχα ξεκινήσει να διαβάζω κλασική, ελληνική λογοτεχνία. Κάποια στιγμή επέλεξα σύγχρονη (ελληνική και ξένη) κι έμεινα με την επιθυμία να διαβάσω όλο το έργο του Ξενόπουλου. Μόνο έτσι θα νιώθω καλά μέσα μου και μόνο έτσι θα μπορώ να εκφέρω ολοκληρωμένη άποψη. Αρχικά, να τονίσω πως έχω μαγευτεί από τα νέα εξώφυλλα κι ανυπομονώ για το επόμενο ταξίδι! Σε δεύτερη φάση, νιώθω ότι το παρόν ανάγνωσμα, που αποτελεί μέρος τριλογίας, μου προκαλεί δέος, καθώς κατάφερα να αντιληφθώ μόνο μερικές πτυχές από το συγκεκριμένο πόνημα. Θαρρώ ότι του αξίζει μια δεύτερη ματιά, μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα...

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος κάνει μια βαθιά τομή στη διάρθρωση της κοινωνίας, όπως εμφανίζεται περίπου στις αρχές του 20ού αιώνα κι αναμφίβολα μας αγγίζει ακόμα και σήμερα. Η Αθήνα της εποχής, δεν είναι η πνιγμένη στο τσιμέντο πρωτεύουσσα, που οι νεότεροι γνωρίζουμε. Έχει μέρη με παρτέρια, γειτονιές, λουλούδια ευωδιαστά, όπου μπορείς να κάνεις τον περίπατό σου. Από ό,τι διαβάζω, τα πρώτα αυτοκίνητα στην Ελλάδα έφτασαν πολύ αργότερα. Φαντάζομαι λοιπόν, ότι οι άνθρωποι θα κινούνταν με άμαξες, το περιβάλλον θα ήταν πολύ πιο καθαρό, οι μόνιμοι κάτοικοι ακόμα λιγοστοί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα αυτά μπορεί να συγκριθούν με τη γραφικότητα της Ζακύνθου, απ'όπου κατάγονται οι ήρωές μας.

Τελικά, υπάρχει προδιάθεση στον πλούτο ή στη φτώχεια; Η κατάσταση ενός ατόμου αποτελεί κληρονομική προδιάθεση ή είναι όλα θέμα συγκυριών και τύχης;

Πριν προσπαθήσουμε να απαντήσουμε, με βάση πάντα τους πρωταγωνιστές μας, να πω εδώ κάτι που μου έκανε φοβερή εντύπωση. Το βιβλίο απευθύνεται σε ενήλικα άτομα. Προς τι αυτή η ηλικιακή διαφοροποίηση; Δεν μπορεί να το διαβάσει ένα παιδί -αν φυσικά το επιθυμεί; Σαφώς δεν έχει τα κατάλληλα βιώματα για να το καταλάβει, αλλά ίσως και να καταφέρει να το εκτιμήσει...

Ο Πώπος Δαγάτορας δεν είναι δολοφόνος, αλλά οι ψυχικές του μεταπτώσεις, ο θυμός και ο τρόπος που βασανίζει τον εαυτό του, θυμίζουν τον Ρασκόλνικοφ, ήρωα από το "Έκλημα και τιμωρία". Είναι γόνος εμπόρων σε αντίθεση με τους γείτονές του, που έχουν φλέβα αριστοκρατική κι ας έχουν προς το παρόν, ξεπέσει. Η αγάπη για τον φίλο του και τα αισθήματα που τρέφει για την Κλεμεντίνα, τον κάνουν να ονειρεύεται. Ξαφνιάζεται, μαθαίνοντας από τον φίλο του Αντώνη, ότι οι γονείς του τον θεωρούν κοινωνικά κατώτερο, για να τον παντρέψουν με την Κλεμεντίνα, αδερφή του ίδιου του Αντώνη. Έτσι, έχουμε την πρώτη σκηνή του έργου να ξεκινά με ένα ραβασάκι, που η Κλεμεντίνα παράτησε στο γραφείο της, χωρίς να του ρίξει ματιά. Στην αρχή με διασκέδαζε η αφέλεια του νέου, παράλληλα η φλόγα που φαινόταν να σιγοκαίει μέσα του, πίστευα πως ήταν αρκετή για την επιτυχία. Μα πάντα υπάρχουν κι αστάθμητοι παράγοντες, που μας φέρνουν πάλι στο ίδιο ερώτημα. Γεννιέσαι πλούσιος;

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο η απάντηση που έδωσα, ήταν πέρα για πέρα καταφατική. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι πρέπει να γεννηθείς με περιουσία. Νομίζω ότι αναφερόμαστε περισσότερο στη νοοτροπία του πλούτου, επειδή αυτό είναι κάτι που βγαίνει αβίαστα από μέσα μας και με αυτόν τον τρόπο σκεφτόμαστε και τα πιθανά σενάρια διατήρησης αυτού του πλούτου. Ο Πώπος, σίγουρα δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Είναι ρομαντικός, ιδεαλιστής, ειλικρινής. Τρέφει αισθήματα αγνά και γι'αυτό παρασύρεται εύκολα από πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτό τον μετατρέπει σε πολύ εύκολο θύμα αλλά και του δημιουργεί ενδόμυχα ζήλια ενάντια στον Αντώνη. Ο Αντώνης φυσικά είναι πολύ διαφορετικός χαρακτήρας. Καταφέρνει να εντυπωσιάσει ακόμα και με το ατσούμπαλο ντύσιμο του επαρχιώτη. Η θετική στάση του προς τη ζωή, το εμπόριο, την επένδυση αλλά και το κυνήγι του αντίθετου φύλου είναι αυτά που τον κάνουν συναρπαστικό. Ο Αντώνης δεν ονειροβατεί, μοιάζει να ξέρει τι θέλει από τη ζωή του και παίρνει τα ρίσκα του. Αυτό είναι που τον κάνει ανώτερο; Σίγουρα όχι. Η διάρθρωση όμως, της κοινωνίας μοιάζει πιο έτοιμη να αγκαλιάσει αυτόν τον συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου.

Η ζωή συνεχίζεται πότε με εκδηλώσεις αγάπης και πότε με κόντρες, ανάμεσα στους δύο φίλους. Ο Πώπος διακατέχεται από μια κυκλοθυμία, που ο φίλος του δεν έχει. Είναι επιπόλαιος, ενθουσιώδης και εθελοτυφλεί, σαν να αρνείται να δει την πραγματικότητα. Ο μοναδικός φίλος που έκανε στο πανεπιστήμιο ο Μένης, γόνος πλούσιας οικογένειας, τώρα μοιάζει να ταιριάζει στις απόψεις περισσότερο με τον νεοφερμένο στην Αθήνα, Αντώνη.

Μέσα από όλο αυτό το πρίσμα της ζωής και της δράσης των φίλων διαφαίνεται η διάρθρωση της Ελληνικής κοινωνίας, όπως έχει διαμορφωθεί στην Αθήνα του 1919. Η μεγάλη έκπληξη εδώ είναι ότι αν πάψεις να σκέφτεσαι τα τεχνολογικά επιτεύγματα του ανθρώπου και τις αλλαγές που έχουν επέλθει, παρέα με την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας, διαπιστώνεις πόσο ίδιοι είναι ακόμα οι άνθρωποι ως προς την συμπεριφορά τους, μέχρι και σήμερα!...


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Γρηγόριος Ξενόπουλος
Σελίδες: 440
Ημερ. έκδοσης: 09/11/2023
ISBN: 978-618-01-4931-9


Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (1867-1951) γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Ζάκυνθο και το 1883 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Θεωρείται ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους του αστικού μυθιστορήματος. Μέσα από τα έργα του, τα οποία διαδραματίζονται στην Αθήνα ή τη Ζάκυνθο, ασκεί κριτική στα ήθη και στην κοινωνία της εποχής του. Τα κείμενά του, φιλολογικού και κριτικού περιεχομένου, μεταφράσεις, επιφυλλίδες, αλλά και πλήθος διηγημάτων και μυθιστορημάτων, τα δημοσίευε σε έντυπα της εποχής του, όπως η Διάπλασις των Παίδων, τα Παναθήναια, η Εστία, τα Αθηναϊκά Νέα, το Έθνος και η Καθημερινή. Συνέγραψε επίσης πολυάριθμα θεατρικά έργα, τόσο δράματα όσο και κωμωδίες. Το 1923 του απονεμήθηκε το Εθνικόν Αριστείον Γραμμάτων και Τεχνών και το 1926 ίδρυσε ο ίδιος το περιοδικό Νέα Εστία. Το 1931 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και, δέκα χρόνια αργότερα, το 1941, έγινε διευθυντής του περιοδικού η Διάπλασις των Παίδων. Το 1951 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Εστία το τελευταίο διήγημά του, με τίτλο "Τρείς λέξεις - τρεις τάξεις". Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος έφυγε από τη ζωή την ίδια χρονιά, έπειτα από σύντομη ασθένεια. Ανάμεσα στα σημαντικότερα έργα του βρίσκονται η κοινωνική τριλογία "Πλούσιοι και φτωχοί", "Τίμιοι και άτιμοι", "Τυχεροί και άτυχοι", τα μυθιστορήματα "Αναδυομένη", "Μυστικοί αρραβώνες" και "Ο κατήφορος", καθώς και τα θεατρικά έργα "Στέλλα Βιολάντη", "Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας" και "Ο ποπολάρος".

Βιβλιοάποψη: "Βάλσαμο"

---Δημοσίευση: 28/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η ζωή είναι δύσκολη και συχνά πονάει. Όποιος σου πει ότι όλα τα προβλήματα λύνονται εύκολα, ότι το αδιέξοδο που περνάς θα ξεπεραστεί σε δύο μέρες, ότι ο άντρας σου θα γυρίσει σύντομα, ότι η κοπέλα σου θα αλλάξει αμέσως, ότι το παιδί σου θα γίνει φωστήρας χωρίς διάβασμα, ότι η χοληστερίνη σου θα πέσει ό,τι κι αν τρως, μάλλον δεν είναι προσγειωμένος στη γη της πραγματικότητας. Με το βιβλίο αυτό έρχομαι κοντά σου να σου πω ότι τη λύση στο θέμα σου -ψυχολογίας, υγείας, σχέσης, επαγγελματικό- θα τη δώσεις εσύ! Με τον υπεύθυνο αγώνα σου. Κάποιες φορές πονάς πολύ και τα μάτια σου στραγγίζουν απ’ το κλάμα. Δε σου ταιριάζει όμως οίκτος ή λύπηση εσένα. Ξέρεις τι σου ταιριάζει; Μόνο έπαινος και θαυμασμός και χειροκρότημα! Γι’ αυτό γράφτηκε αυτό το βιβλίο: για να σου θυμίσει πόσο ψηλά μπορείς να φτάσεις. Εύχομαι το Βάλσαμο να σε γεμίσει ελπίδα, δύναμη και αποφασιστικότητα. Να σε οδηγήσει σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας που θα φέρει πρακτικές αλλαγές! Σε οραματίζομαι... Ανοίγεις το βιβλίο αυτό με θλίψη και αγωνία. Σφίγγεσαι και πονάς. Ύστερα από λίγες σελίδες όμως κάτι γίνεται και αλλάζεις. Παρηγοριέσαι κι εμψυχώνεσαι. Και παίρνεις την απόφαση να προχωρήσεις με ορμή τους στόχους και τα όνειρά σου. Το μαύρο σύννεφο έφυγε. Η καρδιά σου τώρα νιώθει ελπίδα και ένα γλυκό μούδιασμα. Κάτι σαν βάλσαμο...


Η άποψή μου:
(γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας)
Ένιωθα την ανάγκη να γιατρέψω τις αθεράπευτες ανοιχτές πληγές μου και έτσι αποφάσισα να διαβάσω το παρόν βιβλίο, που χωρίζεται σε 12 θεματικές ενότητες.

Και... βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα: ένα βάλσαμο για τις πληγές μου!

Ο γνωστός συγγραφέας και γκουρού της αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης προσπαθεί, άλλοτε με ευφάνταστους τρόπους και άλλοτε με λίγο πιο κοινότυπους, να απαλύνει τον πόνο της ψυχής σας ως ένα βάλσαμο στις πληγές -ένα γιατρικό που πετυχαίνει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, χωρίς βέβαια αυτό να μπορεί να υποκαταστήσει την ψυχοθεραπεία από κάποιον ειδικό.

Χαρακτηριστικά στη σελίδα 133, αναφέρει: «Πιστεύω το έχεις ζήσει: τη στιγμή που φτάνεις στα όριά σου, στο παρά πέντε, πάντα κάτι γίνεται και βρίσκεται μία λύση! Το έχεις παρατηρήσει; Είμαι σίγουρος. Μου έχεις πει και εσύ αρκετές τέτοιες ιστορίες από τη ζωή σου. Φτάνεις στο χείλος του γκρεμού, περιμένεις να τσακιστείς, και ξαφνικά, κάτι γίνεται και βγάζει φτερά η πλάτη σου! Και, αντί να πέσεις, πετάς

Στη σελίδα 269: «Το μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις είναι ακριβώς αυτή η εξάρτηση που γεννά σκέψεις, δράματα, σενάρια, πολλή νοητική βαβούρα και θόρυβο και δεν μας αφήνει να δούμε τα πράγματα απλά και άνετα», μια φράση που με εκφράζει απόλυτα!

Στο βιβλίο θα βρείτε και τα ανάλογα barcode για βιντεάκια στο youtube. Κάπως έτσι το «Βάλσαμο-Λίγη ανακούφιση στον πόνο σου», υπόσχεται να απαλύνει και να μαλακώσει κάπως τη ζωή σας...

Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Ανδρέας Κονάνος
Σελίδες: 416
Ημερ. έκδοσης: 08/12/2022
ISBN: 978-618-01-4708-7


Βιογραφικό του συγγραφέα:
Γεννήθηκα στο Μόναχο της Γερμανίας. Στα παιδικά μου χρόνια πέρασα καλά και άσχημα μαζί, όπως οι πιο πολλοί στον κόσμο αυτό. Τελείωσα το Κλασικό Λύκειο, σπούδασα θεολογία και σύμβουλος διατροφής, ενώ το 1999 έγινα και κληρικός. Τα πιο πολλά τα έμαθα διαβάζοντας και, κυρίως, μιλώντας με πραγματικούς ανθρώπους. Μεγάλος πλούτος μου υπήρξαν τα είκοσι χρόνια που δίδαξα στο Λύκειο. Κοντά στα παιδιά έμαθα τι θα πει γνησιότητα και αλήθεια. Μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί εφτά βιβλία μου. Κάνω αρκετά λάθη, μα χαίρομαι που προσπαθώ και προχωράω παρακάτω. Όλη μέρα γράφω κείμενα, διαβάζω βιβλία, απαντώ σε μηνύματα και ακούω προβλήματα. Σκέφτομαι αρκετά και επιδιώκω τις ζωντανές σχέσεις. Τον υπόλοιπο χρόνο ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο για ομιλίες. Όταν κοιτάω τους ακροατές στα μάτια, θυμάμαι χαρές και λύπες τους, και ενώ κρατάω πάντα ένα σχεδιάγραμμα, τελικά μιλάω απ’ έξω. Μερικές φορές είναι καλύτερα τα λόγια της καρδιάς.

Βιβλιοάποψη: "Γουόνκα"

---Δημοσίευση: 28/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Εμπνευσμένο από το "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας" του Ρόαλντ Νταλ, πριν από τον Τσάρλι, πριν από το εργοστάσιο σοκολάτας, υπήρξε μια ιστορία γεμάτη εφευρέσεις και πολλή φαντασία... Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή ξεκινούν με ένα όνειρο. Από μικρός, ο Γουίλι Γουόνκα ονειρευόταν να φτιάχνει σοκολάτα και να τη μοιράζεται με τον κόσμο. Νεαρός, καταφτάνει στις ξακουστές μέχρι τα πέρατα του κόσμου Γκαλερί Γκουρμέ, αποφασισμένος να αλλάξει τον κόσμο μπουκιά την μπουκιά. Όταν όμως, αρχίζουν να τον καταδιώκουν τρεις ζηλόφθονοι σοκολατοποιοί και πέφτει θύμα μιας απάτης που τον αναγκάζει να δουλεύει ασταμάτητα πλένοντας ρούχα, ο Γουίλι θα χρειαστεί λίγη τύχη και μπόλικη μαγεία -αλλά και τη βοήθεια μερικών φίλων- για να καταφέρει να εκπληρώσει το πεπρωμένο του. Γιατί, αν είσαι ο Γουίλι Γουόνκα, όλα μπορεί να συμβούν. Μια λαχταριστή ιστορία γεμάτη όνειρα, φιλία και σοκολάτα, βασισμένη στην ταινία Γουόνκα, τη μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή που σκηνοθέτησε ο Πολ Κινγκ, ο οποίος έπλασε την ιστορία, ενώ έγραψε το σενάριο μαζί με τον Σάιμον Φάρναμπι. Η Σιμπέλ Πάουντερ, συγγραφέας πολλών μπεστ σέλερ, έδωσε μορφή μυθιστορήματος σε αυτή την ιστορία.


Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Αν υπήρχε ένα μαγικό ραβδί που θα σου επέτρεπε να γίνεις για λίγο παιδί, αυτό θα ονομαζόταν Γουόνκα!

Ο Γουίλι Γουόνκα είναι ένα φτωχό αγόρι, τόσο φτωχό που η μοναδική του κατοικία είναι ένα παλιό, αραγμένο, πλωτό σκάφος κι όμως ζει και χαίρεται σαν παιδί. Η μητέρα του κάνει ό,τι μπορεί γι'αυτόν και μια φορά το χρόνο, στα γενέθλιά του μπορεί να του φτιάχνει την περίφημη σοκολάτα της, έτσι ο Γουίλι μπορεί να ονειρεύεται και να διατηρήσει το όνειρο ζωντανό.

Ένα υπέροχο βιβλίο που διαβάζεται σαν νερό και σου μαθαίνει την αξία του ονείρου, των φίλων και τη μαγεία της ζωής χωρίς να σου κρύβει και την άσχημη πλευρά της. Απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους 9-13 ετών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το διαβάσουμε όλοι εμείς και να πάρουμε λίγο από το πείσμα και το θάρρος του.

Κάποιοι σύγχρονοι παραμυθοποιοί υποστηρίζουν ότι τα παραμύθια πρέπει να έχουν έναν κόσμο άδολο, καλό και κάπως εξιδανικευμένο, ώστε να μην τρομάζουν τους νεαρούς αναγνώστες. Πολλές φορές όμως αναρωτήθηκα πώς τότε αυτοί οι μικροί αναγνώστες θα βρουν το κουράγιο να αντιμετωπίσουν με ετοιμότητα και θάρρος τις διάφορες αντιξοότητες της ζωής. Εδώ έρχεται το βιβλίο αυτό για να καλύψει το κενό. Αντί να ωραιοποιεί τη ζωή, την δείχνει όπως ακριβώς είναι. Εδώ θα συναντήσεις λογής-λογής ανθρώπους, καλούς, κακούς, φτωχούς, πλούσιους αλλά και μια άλλη κάστα ανθρώπων, αυτοί που εύκολα μπορούν να δωροδοκηθούν από την εκάστοτε εξουσία και να πάνε κόντρα στα πιστεύω τους. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, που όμως εδώ παρουσιάζονται πιο διασκεδαστικοί και πιο αστείοι κάτω από το πρίσμα της σοκολάτας. Ο Γουίλι λοιπόν πέρα από τα συνηθισμένα εμπόδια που έχει να αντιμετωπίσει ως επίδοξος σοκολατοποιός, θα βρεθεί επίσης απέναντι σε ένα μεγαθήριο, έναν κολοσσό: το καρτέλ της σοκολάτας, που ελέγχει σχεδόν όλη την πόλη...

Η σοκολάτα στους περισσότερους από εμάς δημιουργεί γλυκούς συνειρμούς καθώς την έχουμε ταυτίσει με σημαντικά κομμάτια της ζωής μας. Δεν είναι τυχαίο που τα σοκολατάκια επικράτησαν σαν πρώτη επιλογή για δώρο στις γιορτές. Το σοκολατάκι μοιάζει να είναι κάτι πολύ πιο προσωπικό από οποιοδήποτε άλλο γλυκό και πάνω απ'όλα δείχνει αγάπη. Έτσι κι ο ήρωάς μας ορμώμενος από τις παρορμήσεις του θέλει να αλλάξει τον κόσμο με ένα εργοστάσιο σοκολάτας. Θα τα καταφέρει άραγε;

Αυτό που θα μου αφήσει εμένα ως επίγευση, είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο ξεχωριστό, υπερβατικό, διασκεδαστικό, αστείο αλλά συνάμα και σοβαρό. Η ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων από την Πλύστρα και τον Μπίχλα του Πανδοχείου (που πολύ μου θύμισε τους Θερναδιέρους στο "Οι άθλιοι¨του Ουγκώ) μέχρι τον μικροσκοπικό Ούμπα-Λούμπα και τον ιερέα της πόλης, είναι άκρως κατατοπιστική. Απρόοπτα, ευτράπελα, μαγεία, περιπέτεια, πράγματα που οι νεαροί αναγνώστες θα εκτιμήσουν περισσότερο από εμένα.

Όμως, μην νομίζετε ότι εμένα δεν μου έκανε καλό ένα τέτοιο βιβλίο. Απεναντίας, μου άνοιξε την όρεξη για να διαβάσω και άλλα όμοιά του. Γιατί τελικά σημασία δεν έχει από πού ξεκινάς, αλλά μέχρι πού μπορείς να φτάσεις! Κι αυτή τη στιγμή, νιώθω ενθουσιασμένη που δεν έχω δει την ταινία, για να μπορέσω να πλάσω τους χαρακτήρες, όπως ήθελα εγώ. Στην ουσία, ζωγράφισα όλη την πόλη με τα δικά μου μάτια, προχώρησα στα πλακόστρωτα δρομάκια, σεργιάνισα στις φτωχογειτονιές, στάθηκα στο σιντριβάνι, πέρασα από τη βιβλιοθήκη.

Το εξώφυλλό του είναι πραγματικά πολύ καλό, μες την απλότητα του. Αυτή η απόχρωση του πορτοκαλοκίτρινου μας θυμίζει τι άλλο; Έναν ήλιο που λάμπει, έτσι όπως πρέπει να λάμπουν τα όνειρα, αν δεν τα εγκαταλείπουμε. Οδηγός ονείρων θα το ονόμαζα εγώ, ακόμα ιδιαίτερα για εμάς τους μεγάλους, που έχουμε κάπως ξεχάσει πώς είναι να ονειρεύεσαι...


Στοιχεία βιβλίου:
Σειρά: Μικρή πυξίδα (για παιδιά και εφήβους)
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Roald Dahl, Sibeal Pounder
Μετάφραση: Αριάδνη-Αδαμαντία Μοσχονά
Σελίδες: 336
Ημερ. έκδοσης: 25/01/2024
ISBN: 978-618-01-5402-3


Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Ρόαλντ Νταλ ήταν κατάσκοπος, κορυφαίος πιλότος μαχητικού αεροσκάφους, ιστορικός της σοκολάτας και ιατρικός εφευρέτης.

Ήταν επίσης ο συγγραφέας των "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας", "Ματίλντα", "Ο ΜΦΓ" και πολλών ακόμα εξαίρετων ιστοριών.

Παραμένει ο Νο.1 παραμυθάς στον κόσμο. Από τις εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν 16 βιβλία του συγγραφέα για μικρούς αλλά και μεγαλύτερους αναγνώστες.

Βιβλιοάποψη: "Νοοσοφία"

---Δημοσίευση: 27/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Η Νοοσοφία είναι σίγουρα ένα βιβλίο από εκείνα που στοχοποιούνται ως αιρετικά. Η Νοοσοφική θεωρία του Νίκου Καρβέλα συγκρούεται απροκάλυπτα με τις υπερδυνάμεις του κατεστημένου, προτείνοντας έναν ολωσδιόλου καινούργιο τρόπο ζωής. Ένα τρόπο ζωής βασισμένο στην αρμονική συνύπαρξη των λειτουργιών του εγκεφάλου και μιας γλώσσας απαλλαγμένης από όλες τις πατροπαράδοτες ηθικές ιώσεις.
***
Ο κόσμος αυτός δεν είναι γυάλινος, αλλά είναι σίγουρα εύθραυστος. Απλά κανείς έως τώρα δεν του πέταξε ποτέ μία πέτρα. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν πέτρες. Υπάρχουν μόνο ιδέες. Ο κόσμος αυτός είναι φτιαγμένος από ιδέες. Γι’ αυτό ο εύθραυστος κόσμος δεν έσπασε ποτέ. Η Νοοσοφία δεν μιλάει με ιδέες, ούτε για ιδέες. Δεν μιλάει με λέξεις τρύπιες που στάζουν πλαναισθήματα. Η Νοοσοφία κάνει έκκληση στη γυναίκα να θρυμματίσει τον εύθραυστο κόσμο των πατροπαράδοτων ιδεών με λέξεις πέτρινες. Η Νοοσοφία παρακαλεί τη γυναίκα να αναζητήσει τη βαθύτερη αιτία της ύπαρξής της στις πέτρινες λέξεις.
---Νίκος Καρβέλας---

Η άποψή μου:
(γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας)
H Νοοσοφία του γνωστού τραγουδιστή και συνθέτη Νίκου Καρβέλα είναι σίγουρα ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή σας, αρκεί να το προσεγγίσετε ορθολογικά. Πρόκειται για ένα ανάγνωσμα με φιλοσοφικό-δοκιμιακό χαρακτήρα. Διαβάζοντάς το θα ανταμώσετε ένα πλαίσιο αξιών και ηθικής και θα χαθείτε σε έναν κυκεώνα εννοιών του συγγραφέα.

Νοοσοφία σημαίνει η σοφία που προέρχεται από το νου, είναι ένα γλωσσολογικό και εννοιολογικό εύρημα του δημιουργού και η όλη κοσμοθεωρία που αναλύεται, υπάγεται γύρω από αυτό. Δηλαδή πώς εκπαιδεύεται ο νους μας μέσω της σάπιας γλώσσας από το σύστημα και δημιουργούνται οι πλούσιοι που θεωρούνται άξιοι (κι ας είναι οι περισσότεροι -πλην ελαχίστων- ανάξιοι) και οι φτωχοί (που είναι εξίσου άξιοι με τους περισσότερους πλούσιους, κάποιοι ίσως και περισσότερο) και ας θεωρούνται ανάξιοι.

Με επίκεντρο την γυναίκα ο συγγραφέας πλάθει μία κοσμοθεωρία που φιλοδοξεί να αλλάξει τον κόσμο ανατρέποντας τα πάντα, αν και όταν η γυναίκα αποφασίσει να πάρει τα ηνία της ζωής της και του συστήματος απελευθερωμένη από το σύστημα όπως έχει δομηθεί από τον άντρα.

Αρκεί να δούμε τον επίλογο και κατανοούμε όλο το ιδεολογικό-φιλοσοφικό πλαίσιο.
«Ας οδηγήσει η γυναίκα.
Ας προπορευτεί για πρώτη φορά.
Ας κατεδαφίσει με λέξεις πέτρινες.
Ας ανεγείρει με λέξεις πέτρινες.
Ας γεννήσει τον Νόμο.
Ας θυσιαστεί η μητέρα.
Ας γεννηθεί η αιδοία γυνή.
Ας γεννηθεί η Αιτία

Ρηξικέλευθο, πρωτοποριακό, εκσυγχρονιστικό με σαφείς επιρροές από τον μύθο του σπηλαίου του Πλάτωνα, όπου εκφράζεται η πλασματική αλήθεια στην οποία μεγαλώνουμε και εκπαιδευόμαστε από τα γεννοφάσκια μας. Η Νοοσοφία του Καρβέλα έρχεται στο παρόν και περιγράφει έναν μελλοντολογικό κόσμο με άγνωστο το πότε θα γίνει πραγματικότητα.

Σελ. 165: «Ο μόνος τρόπος για να αποφύγει (ο άνθρωπος) την επαφή με τον υπαρξιακό πόνο, είναι να μην εφησυχάζει ποτέ. Να βρίσκεται σε μία διαρκή κινητοποίηση». Στα μισά του βιβλίου ο αναγνώστης θα διαπιστώσει πως σταδιακά ξετυλίγεται και αναλύεται όλο και περισσότερο η «Νοοσοφία» ξεδιπλώνοντας το υπαρξιακό κουβάρι της.

Κεφ. 23ο: «Φοβάμαι σημαίνει επιθυμώ να αποφύγω τον σωματικό πόνο. Φοβάμαι σημαίνει δεν επιθυμώ να πονέσω». Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του μύθου του σπηλαίου του Πλάτωνα αποτελεί η έννοια του φόβου όπως αναλύεται, αποδομείται και αναδομείται από την λανθάνουσα μορφή της γλώσσας, στην νοοσοφική.

Το βιβλίο συνεχίζει να κυλάει με αποδόμηση και αναστοχασμό πάνω στις έννοιες, όπως τις γνωρίζουμε, τυποποιημένες και διδαγμένες χωρίς βάθος.

Σελ. 219-220: «Η ανθρωπότητα πάσχει από την πανδημία των γλωσσοϋποθετικών πλαναισθημάτων που δημιουργούν μια γλωσσοϋποθετική πραγματικότητα». Ο συγγραφέας καταλήγει συμπερασματικά πως βρισκόμαστε όλοι οι άνθρωποι σε μία συναισθηματική πλάνη δέσμιοι των αλυσίδων μας. Πραγματικά κεντρίζει το ενδιαφέρον...


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Νίκος Καρβέλας
Σελίδες: 384
Ημερ. έκδοσης: Μάρτιος 2024
ISBN: 978-618-215-166-2

Βιβλιοάποψη: "Η παριζιάνικη βιβλιοθήκη"

---Δημοσίευση: 14/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία των ηρωικών βιβλιοθηκάριων της Αμερικανικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Παριζιάνικη Βιβλιοθήκη φωτίζει ένα μικρό κομμάτι της Ιστορίας, ένα μέρος όπου το πάθος για τη λογοτεχνία ενέπνευσε μεγαλειώδεις πράξεις αγάπης και θάρρους.

Παρίσι, 1939: Νέα, φιλόδοξη και με θυελλώδες ταμπεραμέντο, η Οντίλ Σουσέ φαίνεται πως τα έχει όλα: έναν αφοσιωμένο και γοητευτικό σύντροφο και μια ονειρεμένη δουλειά στη Βιβλιοθήκη του Παρισιού. Όταν όμως οι Ναζί καταλαμβάνουν την Πόλη του Φωτός, η Οντίλ χάνει τα πάντα, ανάμεσα σε αυτά και την αγαπημένη της Βιβλιοθήκη. Και τότε, μαζί με τους συναδέλφους της, μπαίνει στην Αντίσταση με τα καλύτερα όπλα της: τα βιβλία! Κάποτε ο πόλεμος τελειώνει, και η Οντίλ, αντί να απολαύσει την ελευθερία, βιώνει τη μεγαλύτερη, την πιο ανείπωτη προδοσία.
Μοντάνα, ΗΠΑ, 1983: Ενώ η νεαρή Λίλι αναζητά απεγνωσμένα νέες περιπέτειες σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της πολιτείας της Μοντάνα, το ενδιαφέρον της κεντρίζει η μυστηριώδης γηραιά Παριζιάνα κυρία που κατοικεί σε ένα γειτονικό σπίτι. Καθώς το παρελθόν της αινιγματικής γυναίκας αρχίζει να ξεδιπλώνεται, η Λίλι ανακαλύπτει πως μοιράζονται την ίδια αγάπη για τη γλώσσα, το πάθος της νοσταλγίας και μια άσβεστη παθιασμένη ζήλια, χωρίς να υποψιαστεί ούτε στιγμή το σκοτεινό, βαθιά κρυμμένο μυστικό που τις ενώνει.


Η άποψή μου:
(γράφει η Μάγδα Μπάσιου)
Στο Παρίσι του 1939 η φιλόδοξη Οντίλ είναι λάτρης των βιβλίων και της πόλης της -μια πόλη γεμάτη μυστικά, όπως και η ίδια αναφέρει. Ο πατέρας της έχει διαφορετική άποψη αναφορικά με την απόφαση της κόρης του να ενταχθεί στην αγορά εργασίας, θεωρώντας πως η θέση της γυναίκας είναι δίπλα σε έναν καλό σύζυγο. Μάλιστα, προσπαθεί να της βρει τον κατάλληλο, μέσα από μια σειρά νεαρών που επισκέπτονται κατά καιρούς την οικία τους. Ανάμεσα σε αυτούς, η νεαρή Οντίλ θα γνωρίσει τον Πολ, έναν γοητευτικό αστυνομικό και η καρδιά της θα χτυπήσει άτακτα. Παράλληλα, θα ξεκινήσει να εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος στην Αμερικανική Βιβλιοθήκη. Ζει το όνειρο!

Την ίδια χρονική περίοδο, ο πόλεμος είναι προ των πυλών και οι Ναζί θα καταλάβουν το Παρίσι. Ο αδελφός της Οντίλ, ο άνθρωπος που την καταλαβαίνει πιο πολύ από τον καθένα, θα ενταχθεί στον πόλεμο. Ο κόσμος της κοπέλας καταρρέει. Η βιβλιοθήκη κινδυνεύει να κλείσει, καθώς μια μεγάλη λίστα βιβλίων απαγορεύονται από τους Ναζί και οι συνδρομητές της βιβλιοθήκης μεταφέρονται σε στρατόπεδα κράτησης. Η διευθύντρια της βιβλιοθήκης, ιδρύει τη Συνδρομητική υπηρεσία στρατιωτών, προωθώντας βιβλία στους παλαίμαχους στρατιώτες.

Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, στη Μοντάνα, η μικρή και φιλοπερίεργη Λίλη ζητά βοήθεια για μια εργασία που της έχει ανατεθεί στο σχολείο στη γηραιά γειτόνισσα της, την Παριζιάνα Οντίλ Σουσέ. Αργά και σταθερά, η μια θα βρει στην άλλη κοινά χαρακτηριστικά, την ίδια αγάπη για τη ζωή και μάλιστα η ηλικιωμένη θα δει στο πρόσωπο της Λίλι, τον εαυτό της σε μικρότερη ηλικία. Σύντομα, θα ανακαλύψουν πως τις ενώνει ένα μεγάλο, σκοτεινό μυστικό.

Η συγγραφέας Janet Skeslien Charles παρουσιάζει ένα συναρπαστικό μείγμα αληθινών ιστορικών γεγονότων και μυθοπλασίας με εστίαση στην Αμερικανική Βιβλιοθήκη του Παρισιού, εν μέσω της ναζιστικής κατοχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα εξαιρετικό βιβλίο που φωτίζει άγνωστα ιστορικά μονοπάτια και συγκινεί μέσα από την προβολή των θαρραλέων βιβλιοθηκονόμων που με αυταπάρνηση αντιστέκονται στους Ναζί και δίνουν έναν μεγάλο αγώνα μέσα από την τροφοδοσία των στρατιωτών με ελπιδοφόρα αναγνώσματα.

Μια διαφωτιστική οπτική στην ιστορία του Β' Παγκοσμίου πολέμου, ιδωμένης μέσα από το ρόλο που έπαιξε η Παριζιάνικη Βιβλιοθήκη σε αυτή. Ένα βιβλίο-ύμνος στην απώλεια, στην ελπίδα, στη φιλία και στις ανθρώπινες σχέσεις που θα συγκινήσει μικρούς και μεγάλους. Ένα βιβλίο για τη δύναμη της λογοτεχνίας σε χαλεπούς καιρούς. Αν σας αρέσουν τα ιστορικά βιβλία με αναφορές στο Παρίσι, η Παριζιάνικη Βιβλιοθήκη είναι για εσάς.


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Janet Skeslien Charles
Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
Σελίδες: 528
Ημερ. έκδοσης: 28 Φεβρουαρίου 2023
ISBN: 978-960-190-972-1

Βιβλιοάποψη: "Το νησί"

---Δημοσίευση: 14/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Δεν έπρεπε να φέρεις την οικογένειά σου στο νησί...

Δεν έπρεπε να τρέχεις με το αυτοκίνητο...

Δεν έπρεπε να προσπαθήσεις να κρύψεις το πτώμα...

Δεν έπρεπε να υποσχεθείς στα παιδιά σου ότι θα τα προστατεύσεις...

Ίσως τώρα δεν καταφέρεις να γυρίσεις σπίτι...

Το νησί ήταν μόνο η αρχή...



Η άποψή μου:
(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)
Οικογενειακές διακοπές στην Αυστραλία. Ακούγεται ειδυλλιακό. Ή έστω υποσχόμενο. Καλά, υποφερτό. Όταν είσαι νεαρή μητριά που προσπαθεί να κάνει τα θετά της παιδιά στην καλύτερη περίπτωση να τη συμπαθήσουν και στη χειρότερη να μην τη μισούν, το υποφερτά είναι μια ικανοποιητική προοπτική.

Η Χέδερ, ο Τομ και τα παιδιά του από τον γάμο του με την πρώτη του σύζυγο, η οποία δε βρίσκεται πια στη ζωή, ταξιδεύουν στην Αυστραλία, όπου μία παρορμητική απόφαση αποδεικνύεται αρκετή για να καταστρέψει τις ζωές τους. Οι τέσσερις τους, παρέα με ένα ζευγάρι Ολλανδών που συνάντησαν τυχαία, ακολουθούν δύο αγνώστους σε ένα απομονωμένο νησί λίγο έξω από τη Μελβούρνη. Τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά από τον πολιτισμό, οι πρώτες κιόλας ώρες παραμονής στο νησί Ντατς καταλήγουν σε τραγωδία και η συνέχεια αποδεικνύεται ακόμα πιο εφιαλτική. Οι κάτοικοι του νησιού, μια αδίστακτη οικογένεια που έχει τον απόλυτο έλεγχό του, έξω από νόμους και κανόνες, είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν κανέναν τους να επιστρέψει στην πόλη. Το λάθος που έκαναν ήταν μοιραίο και πρέπει να το πληρώσουν με τη ζωή τους.

Το κύριο μέρος της υπόθεσης θυμίζει το κυνήγι της γάτας με το ποντίκι (αν και οι δικές μου γάτες αν έβλεπαν ποντίκι, μάλλον θα το έβαζαν στα πόδια). Την ώρα που οι Ο’Νιλ επιδίδονται σε ένα ανελέητο κυνηγητό, η Χέδερ προσπαθεί να προστατέψει τα παιδιά σχεδιάζοντας το πιο ριψοκίνδυνο κρυφτό της ζωής της: αν τους ανακαλύψουν, είναι νεκροί. Οι διώκτες τους έχουν το πάνω χέρι, μέσα μεταφοράς και επικοινωνίας, κυνηγετικά σκυλιά, όπλα, αριθμητική υπεροχή. Εκείνη έχει μόνο το κοφτερό μυαλό της και το ένστικτο επιβίωσης.

Παρά το γεγονός ότι η ιστορία λαμβάνει χώρα στην καυτή αυστραλέζικη ύπαιθρο, η ένταση από την ασταμάτητη καταδίωξη σε έναν ανοιχτό χώρο μεν, χωρίς διαφυγή δε, είναι τόσο μεγάλη, που προκαλεί κλειστοφοβία. Ο αναγνώστης νιώθει συνεχώς ότι ακολουθεί τους ήρωες στην περιπέτειά τους, υποφέρει μαζί τους λόγω καύσωνα, νιώθει τη δίψα τους, κρύβεται για να γλιτώσει, αγωνιά για την τύχη τους. Πέρα από το σασπένς, που χτίζεται σταδιακά και κορυφώνεται όσο περνούν οι σελίδες, ο McKinty προσφέρει αρκετές ιδιαίτερα βίαιες περιγραφές, ανεκτές μόνο στους λάτρεις του είδους.

Η σχέση μεταξύ των χαρακτήρων (της 24χρονης Χέδερ και του 40χρονου Τομ, του πατέρα με τα παιδιά του, του Τομ με την πρώην σύζυγό του) έχει κενά, απορίες -σχετικά με το υπόβαθρο κάποιων γεγονότων που ξεφυτρώνουν ξαφνικά και δεν εξηγούνται επαρκώς- γεννώνται, ωστόσο δε με ενόχλησαν. Αυτό που -ένιωσα ότι- έπρεπε να μου προσφέρει το βιβλίο ως κυρίαρχη αίσθηση, το πήρα και ήταν αδρεναλίνη. Η ιστορία οπτικοποιείται διαρκώς στο μυαλό του αναγνώστη, κάνοντάς την ιδανική για κινηματογραφικό ή τηλεοπτικό σενάριο, που από μόνο του αποτελεί απόλυτη επιτυχία για μυθιστόρημα του είδους.


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Adrian McKinty
Μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
Σελίδες: 448
Ημερ. έκδοσης: 12 Οκτωβρίου 2022
ISBN: 978-960-190-953-0

Βιβλιοάποψη: "Μαντζικέρτ 1071"

---Δημοσίευση: 13/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Στη στροφή της πρώτης εικοσιπενταετίας του 11ου αιώνα η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν το ισχυρότερο και το πλουσιότερο κράτος της Ευρώπης, της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, αυτό το εκπληκτικό οικοδόμημα βρέθηκε στα πρόθυρα της καταστροφής. Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ΄ Διογένης προσπάθησε απελπισμένα να βάλει ένα τέλος στην παρακμή και στην κατάρρευση.
• Γιατί ο βυζαντινός στρατός αφέθηκε να διαλυθεί και ποιο ήταν το βαρύ τίμημα;
• Πώς κατάφεραν οι Σελτζούκοι Τούρκοι να σπείρουν τον όλεθρο στο διάβα τους;
• Ήταν ο Ρωμανός Δ΄ Διογένης ένας ικανός αυτοκράτορας ή ένας κοινός τυχοδιώκτης;
• Πώς ένα φωτεινό πνεύμα κατέστρεψε μια αυτοκρατορία;
• Τι οδήγησε στη μάχη του Μαντζικέρτ; Πώς χάθηκε και ποιες ήταν οι συνέπειές της για τον μεσαιωνικό ελληνισμό;
• Τελικά, η Μικρά Ασία χάθηκε από αμέλεια ή από αδυναμία;
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που απαντώνται στο παρόν βιβλίο. Καταδεικνύονται, μέσα από τη σκηνή του αυτοκράτορα, οι περιστάσεις και οι προκλήσεις που αντιμετώπισε. Εξετάζονται η τακτική κατάσταση πριν από κάθε μάχη και συνάμα τα κίνητρα, οι προθέσεις αλλά και τα λάθη του Ρωμανού Δ΄ Διογένη που τον έκαναν να ρισκάρει τα πάντα στο σκονισμένο πεδίο της μάχης του Μαντζικέρτ.


Η άποψή μου:
(γράφει ο Γιώργος Δόλγυρας)
Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία). Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.

Ο συγγραφέας Χαράλαμπος Γιολδάσης σε αυτό το βιβλίο επιχειρεί να βρεθεί μέσα στην σκηνή του αυτοκράτορα και όσο πιο κοντά γίνεται στον βασιλιά και τον άνθρωπο Ρωμανό Διογένη, μεταφέροντας στον αναγνώστη τις προκλήσεις, τα κίνητρα αλλά και τις προσωπικές του επιδιώξεις που τον μετέτρεψαν από Νικηφόρο διοικητή των πόλεων του Δούναβη σε κατάδικο για συνωμοσία, αυτοκράτορα και αιμόφυρτο μονάχο.

Θα αναβιώσουν μπροστά στα μάτια σας οι μάχες, σαν ταινία. Μέσα από τη σκηνή του αυτοκράτορα! Θα περιπλανηθείτε μαζί με τον αυτοκράτορα στις εκστρατείες του, θα δείτε την τακτική κατάσταση πριν από κάθε μάχη, επισημαίνοντας τις αρετές, χωρίς να παραλειφθούν τα λάθη που τελικά τον έκαναν να ρισκάρει τα πάντα στο σκονισμένο και σημαδεμένο από την προδοσία πεδίο της μάχης του Μαντζικέρτ, αποτυγχάνοντας και πληρώνοντας την αποτυχία του με την ζωή του. Οι διάδοχοι του την δεκαετία που ακολούθησε φάνηκαν απελπιστικά μικροί και χάνοντας την Μικρά Ασία εν τέλει έκαναν τον Ρωμανό να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που θέλησε να ξεπλύνει με το αίμα του την ντροπή της κατάπτωσης της αυτοκρατορίας.

Εντυπωσιακά ωμό, γλαφυρό, περιγραφικό. Ο συγγραφέας Χαράλαμπος Γιολδάσης φαίνεται ότι γνωρίζει από τις μάχες στο Βυζάντιο, καθώς έχει διδάξει σχετικά μαθήματα στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών του Στρατού Ξηράς. Και τέλος, έχει εκπαιδευτεί στην απονομή της δικαιοσύνης στο Βυζάντιο.


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Σειρά: Λογοτεχνία #539
Συγγραφέας: Χαράλαμπος Γιολδάσης
Σελίδες: 224
Ημερ. έκδοσης: ΙΑνουάριος 2024
ISBN: 978-618-201-800-2


Βιογραφικό του συγγραφέα:
Ο Χαράλαμπος Γιολδάσης γεννήθηκε το 1984 στον Παλαμά Καρδίτσας. Έχει διδάξει «Πληροφορίες Μάχης», «Εσωτερική Λειτουργία Στρατεύματος» και «Διαχείριση Εφοδίων» στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών του Στρατού Ξηράς και έχει εκπαιδευτεί στην απονομή δικαιοσύνης στο Βυζάντιο. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά. Επικοινωνήστε μαζί του στο email του.

Βιβλιοάποψη: "Το βασίλειο των καταραμένων"

---Δημοσίευση: 13/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Με ιλλιγιώδη πορεία στο TikTok o δεύτερος τόμος φαντασίας της Kerri Maniscalco έχει σημειώσει πάνω από 40 εκατομμύρια views και έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.

Μία αδερφή. Δύο αμαρτωλοί πρίγκιπες. Αμέτρητες δολοπλοκίες με μια δόση εκδίκησης. Καλώς ήλθατε στην Κόλαση! Θέλοντας να εκδικηθεί για τον χαμό της δίδυμης αδερφής της, η Εμίλια πούλησε την ψυχή της και ταξίδεψε, με τον αινιγματικό Πρίγκιπα της Οργής στο πλευρό της, στους Επτά Κύκλους, για να γίνει η Βασίλισσα των Δαιμόνων. Ο πρώτος, όμως, κανόνας της αυλής των Δαιμόνων είναι απλός: μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Γιατί όσο περισσότερο μένει η Εμίλια στην Κόλαση, αυτόν τον ελκυστικό φαύλο κόσμο, τόσο πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ακόμα και ο Πρίγκιπας της Οργής, ο άλλοτε σύμμαχός της, μπορεί να κρατάει μυστικά για την αληθινή του φύση. Και σύντομα η Εμίλια βρίσκεται αιχμάλωτη ανάμεσα στον Πρίγκιπα της Οργής και τον ακόμα μοχθηρότερο αδερφό του, τον Πρίγκιπα της Αλαζονείας, τον Βασιλιά των Δαιμόνων. Πολυτελή παλάτια, φαντασμαγορικοί χοροί, δολοπλόκοι αυλικοί και αντικρουόμενα στοιχεία συνθέτουν το σκηνικό στο οποίο η Εμίλια προσπαθεί να ανακαλύψει τι πράγματι συνέβη στην αδερφή της, αλλά και να ξεκλειδώσει τα μυστήρια του δικού της παρελθόντος. Αρκεί όμως να καταφέρει να ξεφύγει από τις δικές της αμαρτίες...


Η άποψή μου:
(γράφει η Χρύσα Παναγοπούλου)
Ο πόνος αλλάζει τον άνθρωπο. Τον κάνει πιο σκληρό ή πιο ευάλωτο. Η Εμίλια σαν να ωρίμασε απότομα, ύστερα από τις περιπέτειες που έχει περάσει και τις αλήθειες που δεν μπορεί να διαχειριστεί. Βαθιά μέσα της όμως, παραμένει ένα πεισματάρικο κι εγωιστικό παιδί, μια Σκάρλετ ο' Χάρα που, εκτός από απαντήσεις, ψάχνει και κάποιον να εμπιστευτεί. Έναν ώμο να ακουμπήσει... στην Κόλαση!

Επτά βασίλεια, επτά θανάσιμα αμαρτήματα, επτά πρίγκιπες, άλλοι σαγηνευτικοί και άλλοι απαρατήρητοι. Αυτός είναι τώρα ο νέος της κόσμος. Μια επαρχιωτοπούλα θνητή με έφεση στη μαγεία και δυνάμεις που δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά, αφού δεν έχουν τεθεί ποτέ σε εφαρμογή, βρίσκεται σε τροχιά εκδίκησης. Ποιος σκότωσε την δίδυμή της και γιατί; Είναι ένας από τους άρχοντες του δαιμονικού κόσμου ή κάτι πιο οδυνηρό; Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο πολύ μόνη, όλος της ο κόσμος έχει καταρρεύσει, μοναδικό της όπλο η αυθάδεια της νεότητας. Πολλά κοινά σημεία με τον πρίγκιπα της Αλαζονείας σε αυτό το κομμάτι τον οποίο πρίγκιπα φαντάζομαι τόσο εκκεντρικό όσο και περιπαικτικό, με την μορφή του Τζόκερ!

Η Εμίλια μπερδεύεται ανάμεσα στο στόχο της και το ασίγαστο πάθος που νιώθει για τον Άρχοντα της Οργής, μέσα σε έναν κόσμο μαγικό με μυθικά παλάτια, τα οποία φαντάζομαι στις παρυφές ενός λόφου, σε μαγικά δάση καθώς και σε ελώδης βάλτους, γιατί έτσι είναι αυτό το βιβλίο -σε βοηθάει να ζωντανεύεις κόσμους όπως θέλεις εσύ- και αρκετές φορές χάνει την αυτοκυριαρχία της. Ένας κόσμος πρωτόγνωρος όπου ο ανταγωνισμός και αρκετές φορές το μίσος μεταξύ των βασιλείων είναι το αναπόφευκτο κομμάτι της Κόλασης. Κάτι από αιώνιες διαμάχες μεταξύ βασιλείων, κάτι από ελληνική μυθολογία, κάτι τόσο οικείο αλλά και τόσο ξένο με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτός ο φανταστικός κόσμος είναι και συνάμα και μοναδικός. Η σύνθεσή του, αν και έχει όπως είπα κάτι το οικείο, είναι συνάμα ευφυέστατη και πρωτότυπη, τα κενά στις περιγραφές αφήνουν τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Η συγγραφέας δίνει περισσότερη έμφαση στην ψυχολογική κατάσταση των προσώπων παρά στην περιγραφή οποιουδήποτε τοπίου. Ευφυέστατα τα πιάτα του συμποσίου, αξιολάτρευτο το άλογο που μου θύμισε θηλυκό Πήγασο.

Από την άλλη, κρυμμένα μυστικά που δεν ξέρω αν θα αποκαλυφθούν ποτέ (το ελπίζω τουλάχιστον στο τρίτο μέρος!). Με εντυπωσίασε για άλλη μια φορά το εξώφυλλο, το καλό χαρτί καθώς και τα τριαντάφυλλα που πλαισιώνουν την αρχή κάθε κεφαλαίου. Μου άρεσε πολύ ο μύθος του καταραμένου δέντρου, το ομαλό τέλος που σε προετοιμάζει για ένα ακόμη ταξίδι προς το άγνωστο αλλά και η ανοχή του Άρχοντα της Οργής που αν και δαίμονας συμπεριφέρεται σαν μαγεμένος και παράφορα ερωτευμένος. Είναι έρωτας, συμφέρον ή μοίρα; Οι δύο κόσμοι είναι τόσο διαφορετικοί μα και τόσο ίδιοι. Η Εμίλια σε αυτό το βασίλειο του θανάτου έχει όλη την προσοχή που της πρέπει ή για να ακριβολογούμε, είναι το επίκεντρο, γι'αυτό ακριβώς στα αυτιά μου ακούγεται γκρινιάρα και ανικανοποίητη. Η ανατροπή στο τέλος μάς δημιουργεί ακόμα περισσότερη αγωνία αλλά την Εμίλια δεν θα έλεγα ότι τη συμπαθώ, ποτέ μου δεν την συμπαθούσα. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει τίποτα αφού το ίδιο το βιβλίο το βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και γέννημα μιας εξαιρετικής φαντασίας.

Αυτό το δεύτερο μέρος δεν ασχολείται καθόλου με το τι γίνεται στον κόσμο των ανθρώπων. Στο τι απέγιναν οι δικοί της και αν την αναζητούν, κι αν ποτέ μπορέσει κι επιστρέψει, ο κόσμος αυτός θα είναι ο ίδιος ή θα έχει αλλάξει; Σίγουρα πάντως η Εμίλια αν επιστρέψει, δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια. Συνεπώς, περιμένουμε πολλά από το τρίτο μέρος. Η συγγραφέας έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη.


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ / Βιβλίο #2
Συγγραφέας: Kerri Maniscalco
Μετάφραση: Γιώργος Αγγελίδης
Σελίδες: 552
Ημερ. έκδοσης: 10/05/2023
ISBN: 978-960-645-458-5


Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Κέρι Μανισκάλκο μεγάλωσε σε ένα μισοστοιχειωμένο σπίτι έξω από την πόλη της Νέας Υόρκης και από κει ξεκίνησε η λατρεία της για την γκόθικ ατμόσφαιρα. Στον ελεύθερο χρόνο της διαβάζει ό,τι πέσει στα χέρια της, μαγειρεύει κάθε λογής φαγητά με την οικογένεια και τους φίλους της, και πίνει πάρα πολύ τσάι κουβεντιάζοντας με τις γάτες της για τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή. Το πρώτο βιβλίο της, Stalking Jack the Ripper, έκανε ντεμπούτο στο #1 στη λίστα των μπεστ σέλερ. Με μια ιλιγγιώδη πορεία στο TikTok με περισσότερα από 80 εκατομμύρια views, ο πρώτος τόμος της σειράς Kingdom of the Wicked πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα και αγαπήθηκε από το κοινό παγκοσμίως. Η συγγραφέας χαίρεται να συζητάει για μυθιστορηματικούς έρωτες στο Instagram. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα της.

Συνέντευξη στον Άγγελο Γαλάνη

---Δημοσίευση: 05/03/2024---
Ο Άγγελος Γαλάνης είναι οδοντίατρος και γεννήθηκε το 1953 στην Αγρελιά των Τρικάλων. Είναι μέλος του Δ.Σ. (ταμίας) του Ομίλου Οδοντιάτρων Λογοτεχνών Καλλιτεχνών. Ασχολείται ερασιτεχνικά με τη γλυπτική και το ψηφιδωτό. Είναι συνεργάτης διδασκαλίας, στο αντικείμενο του ψηφιδωτού, των φίλων του Μουσείου Ν. Περαντινού και διαφόρων άλλων πολιτιστικών συλλογικοτήτων. Έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις και παράλληλα έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές. Γράφει ποίηση και διηγήματα και έχει τιμηθεί το έτος 2022: α) με το 1ο βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης προς τιμήν της Μιχαήλας Αβέρωφ, αφιερωμένο στα ζώα, τους απόλυτα πιστούς φίλους και συντρόφους του ανθρώπου, που διοργάνωσε η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών από κοινού με την Εθνική Εταιρεία των Ελλήνων Λογοτεχνών, για το ποίημά του «Φτερουγίσματα στις γειτονιές της παλιάς Αθήνας», β) με έπαινο στον διαγωνισμό διηγήματος που διοργάνωσαν τα προαναφερθέντα σωματεία με το ίδιο θέμα, για το διήγημά του «Σκυλίσια μέρα», γ) με τιμητική διάκριση, για το ποίημά του «Για τα παιδιά που δεν ήρθαν», στον διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσε το ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Αιγιαλείας σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, και δ) με το βραβείο «ΑΙΣΧΥΛΟΣ» για την ανέκδοτη ποιητική του συλλογή Χαμένες Πατρίδες, στον 8ο παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης «Κ. Π. Καβάφης» 2022, που διοργάνωσε η International Art Academy. Το βιβλίο Αντικατοπτρισμοί είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή.

Συνομιλήσαμε με τον ποιητή Άγγελο Γαλάνη, με αφορμή την έκδοση της ποιητικής του συλλογής «Αντικατοπτρισμοί» από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Α.Γ.: Γράφω γιατί αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μου. Να μιλήσω για τα κακώς κείμενα. Να μιλήσω για τον κόσμο που έζησα στα νιάτα μου και που χάθηκε. Να μιλήσω για τις σχέσεις των ανθρώπων. Να μιλήσω, καταγγέλοντάς τους, για τους μηχανισμούς καταπίεσης των κοινωνιών. Να μιλήσω για τη ρευστότητα του κόσμου μας, οπού αποδομούνται όλα όσα ξέραμε ως τα σήμερα ως αξίες του, οπού σπάνε οι κοινωνικές δομές κι ετούτα που έρχονται φαίνεται να γυρίζουν τον κόσμο πολλά χρόνια πίσω. Να μιλήσω για την αδράνεια των ανθρώπων και δη αυτών που ηγούνται των κοινωνιών, μπροστά στην αποδόμηση των κοινωνιών τους, την αδράνεια μπροστά σε γενοκτονικές επεμβάσεις με χιλιάδες αθώα θύματα σε πολλά μέρη του κόσμου κι ούτε που ασχολείται κανείς. Υπάρχουν τόσα πολλά ν’ ασχοληθεί κανείς γράφοντας, για να μπορέσει αν μη τι άλλο να ρίξει φως με τον τρόπο του, απάνω σ’ αυτά τα τρομερά που συμβαίνουν λίγο παραέξω απ’ τον περίγυρό μας κι είναι σαν να μην μας αφορούν. Και να μιλήσω με τη γλώσσα της λογοτεχνίας, τη γλώσσα της ποίησης που ‘ναι πιο θελκτική και μπορεί ν’ ακουμπήσει την ψυχή των ανθρώπων.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να καταφέρνετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Α.Γ.: Δεν με δυσκολεύει ιδιαίτερα να εκφραστώ μέσα απ’ τον γραπτό λόγο. Γράφοντας, έχω τον χρόνο να δω από πολλές πλευρές ένα θέμα που με απασχολεί και να το παρουσιάσω έτσι, που να ικανοποιεί τον λόγο για τον οποίο ξεκίνησα να δημοσιοποιήσω αυτό που με απασχολεί. Όταν πιάνω να γράφω, παραδείγματος χάριν για τους πρόσφυγες, θέλω να καταδείξω το τι συμβαίνει σ’ αυτούς τους ανθρώπους, να δείξω πώς αντιμετωπίζονται, να δείξω γιατί ξεσπιτώθηκαν με τη βία, να δείξω τι τους μέλλεται κι απ’ την άλλη μεριά να στοχαστώ λύσεις που θα μπορούσαν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο ώστε ν’ αλλάξει όλη αυτή η δυστοπία.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Α.Γ.: Στην ουσία δεν έχω επιρροές. Δεν δομώ ούτε τον ποιητικό, ούτε τον πεζό λόγο μου με βάση κάποια πρότυπα. Τα διαβάσματά μου μπορεί να με επηρέασαν σαν άνθρωπο, αλλά δεν τα χρησιμοποίησα σαν πρότυπα στις γραφές μου. Το μόνο που πόθησα από έναν πετυχημένο συγγραφέα είναι το ότι με τα βιβλία του κατάφερε να μιλήσει με πολύ κόσμο, που κατάφερε να κοινωνήσει τον δικό του κόσμο σ’ ένα πλατύ κοινό κι ήταν τελικά αυτός ο κόσμος που μέσα απ’ τα σημαντικά γραπτά του αναγνώρισε και την δικιά του αξία. Πιστεύω τελικά πως δεν έχει καμιά απολύτως αξία ν’ ακολουθείς πιστά το στιλ κάποιου πετυχημένου συγγραφέα, αυτόν ποτέ δεν θα τον φτάσεις. Αν δεν βρεις τον δικό σου τρόπο, το δικό σου στιλ, όσο καλά κι αν τα λες, πάντα θα είσαι στη σκιά του προτύπου σου. Όλοι επηρεαζόμαστε από προηγούμενους ανθρώπους, καθώς μαθαίνουμε να ζούμε τη ζωή μας, αλλά καλό θα ήταν καθένας να ‘χει κάτι δικό του να πει και να το πει με τον δικό του τρόπο.

Ποια θεματολογία κρατά τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Α.Γ.: Στα ποιητικά μου έργα, που είναι πολλά, παρ’ όλο που βλέπετε μπροστά σας μόνο μία ποιητική συλλογή κι αυτό αποτέλεσμα της αυστηρής στάσης απέναντι στον εαυτό μου σχετικά με το κατά πόσο πρέπει να κοινοποιώ αυτά που γράφω, ασχολήθηκα με πολλά θέματα, σχεδόν με οτιδήποτε ερέθιζε την ψυχή μου. Στον πεζό λόγο μου ασχολήθηκα ως τώρα με τη σχέση της μάνας με το παιδί της, με την στρατιωτική θητεία των ανθρώπων της ηλικίας μου, με την καταστροφή της Σμύρνης και τα δεινά που επέφερε στους ανθρώπους, με ότι έζησα τους μακρινούς χρόνους της παιδικής και εφηβικής μου ηλικίας και διάφορα άλλα θέματα.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Α.Γ.: Το βιβλίο «ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΙ» είναι μια ποιητική συλλογή με ποιήματα γραμμένα σε διάστημα δεκατεσσάρων ετών και είναι ανθολογημένα απ’ «ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ», που περιέχουν αρκετές εκατοντάδες ποιήματα διαφόρων ειδών μορφολογικά και με ευρεία γκάμα θεμάτων.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Α.Γ.: Συγγραφέας γίνεσαι, καθώς γεννιέσαι χωρίς να ξέρεις. Έχεις έναν συγκεκριμένο και δεδομένο εγκέφαλο ο οποίος αρχίζει να γράφει εκ του μηδενός στις έλικές του, κάτω απ’ την επίδραση των ερεθισμάτων που δέχεσαι απ’ το περιβάλλον. Λέγοντας δε ερεθίσματα, εννοώ τα πάντα κι όχι ότι αφορά τα βιβλία και το περιεχόμενό τους. Αν είμαι συγγραφέας ή όχι θα το δείξει ο καιρός. Πάντως το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο που διάβασα, έξω απ’ τα όποια σπαράγματα λογοτεχνίας περιείχαν τα σχολικά μου βιβλία, ήταν ο «Ροβινσώνας Κρούσος» κι αυτό στην ηλικία των δεκατριών ετών. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να γεννήθηκαν μέσα στα βιβλία, αλλά το ποιος θα γίνει συγγραφέας και πότε θα συμβεί αυτό κανείς δεν μπορεί να το προδιαγράψει. Άρχισα να γράφω στα πενήντα έξι μου χρόνια και τώρα είμαι εβδομήντα κι ούτε που ξέρω αν θα προλάβω να γίνω ή ν’ αναγνωριστώ σαν συγγραφέας.

Αν μπορούσατε ν’ αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας, τι θα ήταν αυτό;
Α.Γ.: Θ’ άλλαζα ότι αφορά την πρόσβαση των ανθρώπων στην υπόθεση βιβλίο. Θα έκανα τα πάντα ώστε το βιβλίο να είναι προσβάσιμο και στον τελευταίο άνθρωπο πάνω στη γη. Πιστεύω μια τέτοια διαδικασία κάτι καλύτερο θα πρόσφερε στην πορεία των κοινωνιών. Επίσης, θα παρότρυνα τους ανθρώπους να γράφουν, βοηθώντας τους κι όχι βάζοντάς τους εμπόδια.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Α.Γ.: Πώς να μην έχω. Πίσω από τούτο το πρώτο βιβλίο μου περιμένουν πέντε πεζογραφήματα και αρκετές εκατοντάδες ποιήματα να πάρουν τη σειρά τους κι ούτε που έχω σταματήσει να γράφω.

Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιάννης Παπαδόπουλος για τα Βιβλιοσημεία)

Συνέντευξη στην Παναγιώτα Κεκκέ

---Δημοσίευση: 05/03/2024---
Η Παναγιώτα Κεκκέ γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα και μεγάλωσε στην επαρχία. Αποφοίτησε με Άριστα από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ το 2009, και από τότε εργάζεται ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση σε σχολεία της Αττικής. Είναι μητέρα ενός αγοριού και κατοικεί με την οικογένειά της στο Μαρούσι. Λατρεύει τα βιβλία, καθώς ήταν το καταφύγιό της από παιδί, και μέσα από αυτά ταξιδεύουν το μυαλό και η ψυχή της. Το αγαπημένο της βιβλίο είναι η Νινέτ της Ζωρζ Σαρή. Τα Ανεξίτηλα Ραγίσματα είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή.

Συνομιλήσαμε με την ποιήτρια Παναγιώτα Κεκκέ, με αφορμή την έκδοση της ποιητικής συλλογής της «Ανεξίτηλα ραγίσματα» από τις Εκδόσεις Βακχικόν.

Μιλήστε μας για το πρώτο σας βιβλίο.
Π.Κ.: Τα «Ανεξίτηλα Ραγίσματα» είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή και περιέχει ποιήματα των τελευταίων 23 χρόνων. Τα περισσότερα εκφράζουν προσωπικά βιώματα, εφηβικά ή ερωτικά, που με «σημάδεψαν». Αφορμή για να τα επεξεργαστώ ξανά και να τα εκθέσω στα μάτια του αναγνωστικού κοινού ήταν η γέννηση του γιου μου.

Για να πείσετε κάποιον να αγοράσει το βιβλίο σας, τι ακριβώς θα του λέγατε; 
Π.Κ.: Θα του διάβαζα τον στίχο από το ποίημα «Λέξεις»: 
Λέξεις 
για όσους τολμήσουν 
να κοιτάξουν τον κόσμο μέσα από τα μάτια μου.
Όποιος επιθυμεί να γνωρίσει την προσωπικότητά μου, ας διαβάσει για όσα με διαμόρφωσαν.

Περιγράψτε μας τον τρόπο που δουλέψατε για τη συγγραφή του βιβλίου σας;
Π.Κ.: Τα περισσότερα ποιήματα είναι αρκετά «παλιά», αρχής γενομένης το «Πρώτο» που αποτελεί και το πρώτο ποίημα που έχω γράψει. Όταν αποφάσισα πως θα ήθελα να τα εκδώσω σε μορφή βιβλίου, άνοιξα τη συλλογή μου και τα ξαναδούλεψα με πιο κριτική ματιά. Αυτά που έχω αγαπήσει περισσότερο, είναι και αυτά που διάλεξα για να μπουν στην πρώτη μου ποιητική συλλογή.

Διαβάζετε άλλους συγγραφείς, Έλληνες και ξένους; Ποια βιβλία αποτέλεσαν οδηγοί για την πρώτη σας συγγραφική δουλειά;
Π.Κ.: Η επιρροή της λογοτεχνίας ήταν αρκετά ισχυρή στη διαμόρφωσή μου ως προσωπικότητα καθώς μεγάλωνα. Τα βιβλία αποτελούσαν το καταφύγιό μου και για χρόνια κρυβόμουν μέσα τους ενώ ως ενήλικη πλέον τα θεωρώ συνταξιδιώτες στη ζωή μου. Διάβαζα και διαβάζω, ως εκπαιδευτικός άλλωστε, ελληνική και ξένη λογοτεχνία και αγαπώ όλα τα είδη της, από την ποίηση και τους κλασικούς συγγραφείς ως τη φανταστική λογοτεχνία. Χαίρομαι και θαυμάζω, ιδιαιτέρως, τα βιβλία συναδέρφων εκπαιδευτικών που έχουν την ευκαιρία από τους εκδοτικούς οίκους να συστηθούν στο αναγνωστικό κοινό.

Ποια ήταν η εμπειρία σας μέχρι την έκδοση του βιβλίου σας;
Π.Κ.: Οι εκδόσεις Βακχικόν ήταν η δεύτερη απόπειρά μου να προτείνω την ποιητική μου συλλογή σε κάποιον εκδοτικό οίκο και η αλήθεια είναι πως με αγκάλιασαν αμέσως. Είχαμε άμεση και άριστη επικοινωνία και αυτό φαίνεται από το άρτιο αποτέλεσμα. Η συνεργασία με την επιμελήτριά μου κα. Σταυρούλα Μπίου και τους εκδότες μου κο. Πουλάκο και κο. Προύσαλη ήταν μία πολύ θετική εμπειρία και ήταν δίπλα μου σε όλες τις ανησυχίες μου.

(©Λιάνα Τζιμογιάννη, Γιώργος Ανδρέου για τα Βιβλιοσημεία)

Βιβλιοάποψη: "Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος"

---Δημοσίευση: 01/03/2024---
Περίληψη οπισθόφυλλου:
Ο Γιάντζε γεννήθηκε με μια εγκεφαλική δυσλειτουργία που ονομάζεται αλεξιθυμία, η οποία καθιστά δύσκολο για εκείνον να αισθάνεται συναισθήματα όπως η χαρά, ο φόβος ή ο θυμός. Δεν έχει φίλους, αφού οι δύο νευρώνες σε σχήμα αμυγδάλου που βρίσκονται βαθιά στον εγκέφαλό του έχουν φροντίσει γι’ αυτό, αλλά η μητέρα και η γιαγιά του, αφοσιωμένες σ’ εκείνον, του παρέχουν μια ασφαλή και ικανοποιητική ζωή. Το μικρό τους σπίτι, πάνω από το μαγαζί της μητέρας του, που πουλάει μεταχειρισμένα βιβλία, είναι διακοσμημένο με σημειώματα γραμμένα σε πολύχρωμα χαρτάκια, τα οποία του υπενθυμίζουν πότε πρέπει να χαμογελά, πότε να λέει «ευχαριστώ» και πότε να γελάει. Έπειτα, την παραμονή των Χριστουγέννων, στα δέκατα έκτα γενέθλια του Γιάντζε, τα πάντα αλλάζουν. Μια τρομακτική πράξη τυφλής βίας καταστρέφει τον κόσμο του, αφήνοντάς τον ορφανό και μόνο. Παλεύοντας να αντιμετωπίσει την απώλειά του, ο Γιάντζε αποσύρεται σε μια σιωπηλή απομόνωση, μέχρι που ο προβληματικός έφηβος Γκον καταφθάνει στο σχολείο του και αναπτύσσουν έναν εκπληκτικό δεσμό. Καθώς ο Γιάντζε αρχίζει να ανοίγεται σε καινούργιους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και ενός κοριτσιού στο σχολείο, κάτι αλλάζει σιγά-σιγά μέσα του. Κι όταν ξαφνικά βρεθεί σε κίνδυνο η ζωή του Γκον, ο Γιάντζε θα έχει την ευκαιρία να βγει έξω από κάθε ζώνη άνεσης που έχει δημιουργήσει, προκειμένου να γίνει ίσως ο ήρωας που ποτέ δεν πίστευε ότι θα ήταν.


Η άποψή μου:
(γράφει η Ρούλα Κεφάκη)
Πόσες αποφάσεις παίρνουμε βασισμένοι στο συναίσθημα; Πόσο συχνά μας καθοδηγεί η καρδιά, το ένστικτο, κάτι πιο δυνατό από τη λογική; Η καθημερινότητά μας, η ζωή μας ολόκληρη, αποτελείται από επιλογές που έγιναν από αγάπη, φόβο, θυμό, χαρά, ντροπή, λύπη.

Δεδομένο. Αυτονόητο. Όχι για όλους. Όχι για τον Γιάντζε. Έχοντας διαγνωστεί εκ γενετής με μικρή αμυγδαλή, ο Γιάντζε πάσχει από αλεξιθυμία. Δεν μπορεί να αναγνωρίσει και να νιώσει συναίσθημα, μένει ατάραχος εκεί που οι υπόλοιποι τρέχουν να σωθούν, το ένστικτο επιβίωσης δεν είναι εκεί για να τον βγάλει από δύσκολες καταστάσεις. Ο Γιάντζε δε χαμογέλασε ως μωρό, δεν ένιωσε τον φόβο των συνομηλίκων του, δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει πώς είναι να ζεις σε έναν κόσμο κυριευμένο από συναίσθημα. Κι έτσι, η μαμά του τον εκπαιδεύει. Του διδάσκει πώς να αντιδρά κατά περίσταση, πώς να ερμηνεύει, να μιμείται στην πραγματικότητα, την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τον πιέζει κι άλλο, και λίγο ακόμα, για να μην ξεχωρίζει, για να είναι κοινωνικά αποδεκτός. Τίποτα όμως από όσα επιφυλάσσει το μέλλον του δεν είναι φυσιολογικό. Ο Γιάντζε βλέπει τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής του να μαχαιρώνονται μπροστά στα μάτια του και το μόνο που κάνει είναι να κοιτάζει. Δεν μπορεί να νιώσει φόβο, απειλή, δεν μπορεί καν να κλάψει. Η δική του κόλαση δεν είναι ίδια με των άλλων.

Σε κόλαση μετατρέπεται και το σχολείο, όπου ο καινούριος βίαιος συμμαθητής βάζει στοίχημα με τον εαυτό του και ενάντια στον Γιάντζε για να επιβεβαιώσει τη φήμη για το περίεργο αγόρι. Του είναι αλήθεια αδύνατον να νιώσει; Πού φτάνουν τα όριά του; Πόσο μπορεί να τον απειλήσει, πονέσει, χτυπήσει για να προκαλέσει την αντίδρασή του; Γιατί ο Γιάντζε μπορεί να πήρε αγάπη, αλλά να μην την ένιωσε, αλλά ο Γκον δεν ξέρει καν πώς μοιάζει.

Ο Γιάντζε είναι αιχμάλωτος της μικρής αμυγδαλής του, ωστόσο η απουσία των δικών του συναισθημάτων δε στερεί από συναισθήματα τον αναγνώστη. Το αντίθετο. Το αγόρι αντιμετωπίζει τη ζωή με έναν ολότελα δικό του τρόπο και μας δίνει μαθήματα με την ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις δυσκολίες.

Θα ήθελα ένα άλλο τέλος. Το βρήκα παράταιρο με το ύφος όσων προηγήθηκαν, σαν να μαλάκωσαν όλα κάπως ξαφνικά και ανεξήγητα. Το βιβλίο απευθύνεται και σε νεαρούς ενήλικες και αποτελεί μια πολύ καλή αφορμή για να κατανοήσουν την αξία της ενσυναίσθησης.

«Οι άνθρωποι μερικές φορές λένε πόσο γαμάτο θα ήταν να ήταν ατρόμητοι, όμως δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα μιλάνε. Ο φόβος είναι ένας ενστικτώδης αμυντικός μηχανισμός, απαραίτητος για την επιβίωση. Το να μην γνωρίζεις τον φόβο δεν σημαίνει ότι είσαι γενναίος. Σημαίνει ότι είσαι αρκετά χαζός για να στέκεσαι στη μέση του δρόμου όταν ένα αυτοκίνητο έρχεται με ταχύτητα κατά πάνω σου».

«Μην ξεχωρίζεις. Μόνο αυτό χρειάζεται να κάνεις».


Στοιχεία βιβλίου:
Ιστοσελίδα: Πατήστε εδώ
Συγγραφέας: Won-pyung Sohn
Μετάφραση: 
Σελίδες: 288
Ημερ. έκδοσης: 02/05/2023
ISBN: 978-618-550-572-1


Βιογραφικό της συγγραφέως:
Η Γουον-πιενγκ Σον γεννήθηκε το 1979. Σπούδασε κοινωνικές σπουδές και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Σογκάνγκ και σκηνοθεσία στην Κορεάτικη Ακαδημία Κινηματογραφικών Τεχνών. Κέρδισε το Βραβείο Κριτικής Κινηματογράφου του 6ου Cine21 το 2001. Το σενάριο της ταινίας της «I Believe In the Moment» κέρδισε το Βραβείο Συγγραφέων Επιστημονικής Φαντασίας το 2006. Επίσης έγραψε και σκηνοθέτησε αρκετές ταινίες μικρού μήκους, όπως τις «Oooh You Make Me Sick» (2005), και «A Two-way Monologue» (2007). Έκανε το λογοτεχνικό της ντεμπούτο το 2017, όταν το πρώτο της πλήρες μυθιστόρημα, με τίτλο "Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος", κέρδισε το Βραβείο Νεανικού Μυθιστορήματος Τσανγκμπάι, συγκεντρώνοντας αμέσως διθυραμβικές αντιδράσεις από τους αναγνώστες. Ως αφηγήτρια νέας γενιάς, έγραψε το επόμενο πλήρες μυθιστόρημά της "Γεννημένος το 1988", το οποίο κέρδισε το Λογοτεχνικό Βραβείο Ειρήνης Jeju 4.3. Δραστηριοποιείται τόσο στην κινηματογραφική, όσο και στη λογοτεχνική σκηνή ως σκηνοθέτης, σεναριογράφος και μυθιστοριογράφος.
Από το Blogger.
 
Copyright © 2017-2024. ΒΙΒΛΙΟΣΗΜΕΙΑ - All Rights Reserved
Created by Vivliosimeia | Published by Vivliosimeia |
Proudly powered by Vivliosimeia.blogspot.gr